KLEJE ZWIERZĘCE. Skórne i Kostne.

  Brak zupełny opisu właściwości klejów zwierzęcych używanych w pozłotnictwie skutkuje błędami w wykonywaniu przeklejeń, kleju jako bazy do zapraw, klejów jako bazy do pulmentów, kleju jako płynu "pod złoto". Klej króliczy (najczęściej używany), inne kleje (skórny, rybi) to podstawa do uzyskania prawidłowych wyników, i to właśnie klej jest fundamentem sukcesu pracy pozłotnika.

  Oto uzyskany przeze mnie opis właściwości klejów zwierzęcych zawierający dokładny opis sporządzania roztworów procentowych wodnych, przechowywania i właściwości fizykochemicznych kleju.

Można sobie wydrukować i mieć. Skany pochodzą z jedynego znanego mi egzemplarza.

   W jakiej postaci występują najczęściej kleje zwierzęce? W Polsce sytuacja jest dość jasna. W niewielkiej i mizernej. W pozłotnictwie przedstawia się to następująco:

1. KLEJ KRÓLICZY SKÓRNY - POZŁOTNICZY

    a) w płatkach

    b) mielony

2. KLEJ RYBI

    a) w płatkach

    b) w kawałkach

3. KLEJ KOSTNY

    a) w perełkach (białe, czerwone, brązowe)

    b) w perełkach "mocny"

Do celów pozłotniczych najlepszy jest klej skórny króliczy.

Oto reklama przedwojenna uświadamiająca ile gatunków kleju zwierzęcego

używano dawniej w życiu codziennym...

   W następnym poście będzie o tym jak i z czego przygotować zaprawę, klej do przeklejania i klej jako bazę dla pulmentu. Czyli będzie też o kredzie i gipsie...